Επίσκεψη στο 1ο Γυμνάσιο Ζωγράφου

 

Κάθε φορά που επισκέπτομαι σχολείο παιδαγωγικής ή επιστημονικής ευθύνης, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά γιατί δεν ξέρω πώς θα με αγγίξει ο τρόπος έκφρασης των παιδιών (αλλά και των εκπαιδευτικών) κάθε φορά, πώς θα βρω τρόπο/ους να ενθαρρύνω, να στηρίξω ή απλώς να χειροκροτήσω εκπαιδευτικούς, μαθητές (και γονείς) που συμμετείχαν σε ένα άρτιο αποτέλεσμα για να δικαιώσω την προσπάθειά τους. 

Το blog μου παραμένει χώρος κατάθεσης σκέψεων, συναισθημάτων και εικόνων δικών μου και χαίρομαι πολύ γιατί σε βάθος χρόνου θα μπορώ να ανατρέχω, να αναπολώ, να χαίρομαι και να καμαρώνω γιατί έζησα για άλλη μια φορά από κοντά ένα αποτέλεσμα για το οποίο πολλοί εκπαιδευτικοί θα καμάρωναν και θα επιθυμούσαν να είχαν σχεδιάσει  ή υλοποιήσει με έναν παρόμοιο τρόπο.

Έλαβα την πρόκληση για συμμετοχή στις δράσεις με αφορμή τη λήξη της σχολικής χρονιάς από σχολείο παιδαγωγικής ευθύνης και συγκεκριμένα από την εμπνευστή της δράσης κ. Καρύδη Ιουλία, φιλόλογο σε συνεργασία με τη φυσικό Ντζιού Ιωάννα : το 1^ο Γυμνάσιο Ζωγράφου. Αποφάσισα να το επισκεφθώ, τη Δευτέρα 19.6.2023 στις 20.30 για να παρακολουθήσω αυτό που έλεγε η πρόκληση:

Δημιουργική γραφή (Μια στιγμή, μια ζωή…σε ένα κλικ), παρουσίαση κειμένων μαθητών συνοδεία μουσικής!

 

Η πρώτη μου διαδρομή στου Ζωγράφου: Η πρώτη μου επίσκεψη στο σχολείο. 

Οι μαθητές κλήθηκαν να καταγράψουν τις σκέψεις τους επιλέγοντας φωτογραφίες ή ηχητικά αποσπάσματα και βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο ό,τι βαθύτερο είχαν μέσα τους, αναπτύσσοντας δεξιότητες δημιουργικής έκφρασης. Η δημιουργική τους γραφή ταυτίστηκε με την επινόηση, αλλά και τη μυθοπλασία. Οι μαθητές δημιούργησαν γεγονότα, σκηνές, διαλόγους, χαρακτήρες, κόσμους ολόκληρους. Εξωτερίκευσαν το εσωτερικό τους κόσμο, επιλέγοντας συναρπαστικά θέματα, πλέκοντας ιστορίες για την αγάπη, τη ζωή, τον έρωτα, τα ταξίδια, το φως και τη θάλασσα, δραματοποίησαν σκηνές και προκάλεσαν συναισθηματική φόρτιση και ανταπόκριση σε όλους τους παρευρισκόμενους.

Μια μεγάλη παρέα ώριμων παιδιών γυμνασίου έδωσαν έκφραση στη χαρά, στο πάθος και στη λύπη και με θεατρικό λόγο συνοδευόμενο από μουσική απέδειξαν ότι η δημιουργική γραφή δεν είναι κάτι που γράφεται απλώς σε ένα χαρτί.

 

Η γραφή των μαθητών ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας, οι ιστορίες τους έγιναν και δικές μας και μας ενέπλεξαν συναισθηματικά και διανοητικά στον κόσμο τους. Η πλοκή των γεγονότων παρουσιάστηκε με τέτοιο τρόπο που κράτησε το ενδιαφέρον μας ζωντανό για σχεδόν 2 ώρες και οι μαθητές ανέδειξαν τη συγγραφική τους επινοητικότητα, τη γλωσσική καλλιέργεια, την κινητοποίηση της φαντασίας τους και τη δημιουργικότητα μέσα στην τάξη.

 

Τους διαλόγους και την αφήγηση έντυσαν μουσικά με υπέροχα τραγούδια μαθητές και καθηγητές του σχολείου.  Θερμά συγχαρητήρια για το συντονισμό, τη μουσική υπόκρουση και το τραγούδι αξίζουν στον κ. Κριτσωτάκη, φιλόλογο του σχολείου, έναν πραγματικά ταλαντούχο συνάδελφο, ο οποίος βρήκε τον τρόπο να αναδείξει το ταλέντο του στο σχολείο, αγκαλιάζοντας μουσικά τα κείμενα των μαθητών και συνδέοντας τα με τις κατάλληλες μουσικές επιλογές, τραγουδώντας και ο ίδιος. Για μένα άλλη μια έκπληξη της βραδιάς ήταν ο μπαμπάς μαθήτριας του σχολείου, ο Μπάμπης Στόκας, μουσικός, τραγουδοποιός και τραγουδιστής  αλλά και στιχουργός – συνθέτης ο οποίος τραγούδησε μαζί με την κόρη του τις ‘Κλειδαριές’, ένα τραγούδι που πρωτοτραγούδησε με το Γιώργο Νταλάρα.

 

Θερμές ευχαριστίες για την πρόσκληση και το αγκάλιασμα στη διευθύντρια του σχολείου κ. Καραμάτσιου Χρυσούλα, στους συντελεστές της εκδήλωσης και όλο το σύλλογο διδασκόντων, στους μαθητές  που αποτελούν τον όμιλο δημιουργικής γραφής αλλά και στους γονείς που παρευρίσκονταν για να καμαρώσουν τα παιδιά τους.